We zijn alweer ruim een maand verder.
Geen blog is er uit mijn vingers gekomen. Niet omdat ik er geen zin in had, maar gewoon ergens kwam ik tijd te kort.
In ons gezinnetje was er even het een en ander wat meer aandacht nodig had. Elke keer als ik denk dat we dan eindelijk in rustig vaarwater komen dan lijkt er wel opeens uit het niks weer een vloedgolf te komen. Dit keer was het echter geen vloedgolf maar gewoon een tsunami...
Maar we zijn er weer, misschien is het stilte voor de storm maar we gaan er weer voor.
Tijd dus voor mij!
Veel liefs
